امروز داشتم متن زیر رو از کتاب "نیمه تاریک وجود" میخوندم. اول متن زیر رو بخونین تا صحبتهام رو کامل کنم:
جان ولوود در کتاب «عشق و بیداری» جهان درون ما را به کاخی تشبیه می کند. کاخی بسیار با شکوه را با هزاران اتاق و سرسراهای بزرگ مجسم کنید که یکایک اتاق های آن در حد کمال است و هر کدام هدیه خاصی را در بردارد. هر اتاق نشانه یکی از جنبه های شما و یکی از اجزای تشکیل دهنده کاخ کامل است.
در کودکی
خیلی وقت پیش کسی رو ملاقات کردم که احساس اولم نسبت بهش غیر قابل توصیفه. یه جمله ای شنیدم با این مضمون که آدمی که عاشق میشه چهره ی خدا رو توی معشوقه اش میبینه... شاید بشه حس منو هم اینطوری توصیف کرد. این حس تا مدتها ادامه داشت... من خیلی این فرد رو میپرستیدم. همیشه دوست داشتم یه روز بشه که بیشتر باهاش آشنا بشم. شاید اون همون نیمه گمشده من باشه!
ممنونم از خدا بابت اون روزی که چهره ی واقعی اش رو دیدم. باورم نمیشد یه روز بتونم اژدهای درون کسی رو
