گاهی آدما برای اثبات دوستی و معرفتشون کافیه یه کاری رو انجام بدن تا به رفاقتشون اطمینان پیدا کنیم؛ از اون به بعد اگه گاهی هم از دستشون ناراحت بشیم، میدونیم که چیز مهمی نبوده و مثلا اون حرفو از ته دلش نگفته... و حتی برعکس
دوستی واقعی و عشق تفاوتهایی دارند. گاهی مزرشون به اندازه ی یه تار مو باریک هست...یه دفعه مبینی اون دوستی تبدیل شده به عشق. ولی گاهی ممکنه به مرحله عشق نرسه...دوستیه تموم بشه و این بدترین نوع تموم شدن یه دوستی خوب و با ارزشه.
هر وقت خواستی از دوستت یاد کنی، اول از همه بهترین خاطره ای که باهاش داری رو مرور کن :)
میفهمی چقدر روی لحن خودت و خودش تاثیر گذاشته!
خیلی خوبه که بالاخره بتونی یه آدم صد در صد رو پیدا کنی.. میدونین منظورم چیه؟ آدمایی که احساساتشون صادقانه است... صادقانه زندگی میکنن... همیشه هستن
امروز پشت چراغ قرمز بودم که چند قطره بارون اومد، بعدش مجبور شدم برف پاک کن ماشین رو بزنم که یکی از تیغه های برف پاک کنم کنده شد. پیاده شدم و تیغه ی کنده شده رو انداختم عقب ماشین...یه دفعه یه پسر بچه مهربون اومد و گفت:
- میخوای برات درستش کنم؟
- بلدی؟
-آره
بخش یک:
در خیابان قدم میزنم
گودالی عمیق پیش پای من است
در آن می افتم
از دست رفته ام... بیچاره ام!
تقصیر من نیست
یه وقتایی هست که حس میکنی پتانسیل دوست داشتنت دیگه تموم شده...تو میمونی و حس بی حسی! یه انگیزه، یه دلیل برای شروع دوباره میخوام. یه زندگی دوست داشتنی...دوباره
