خیلی وقت پیش کسی رو ملاقات کردم که احساس اولم نسبت بهش غیر قابل توصیفه. یه جمله ای شنیدم با این مضمون که آدمی که عاشق میشه چهره ی خدا رو توی معشوقه اش میبینه... شاید بشه حس منو هم اینطوری توصیف کرد. این حس تا مدتها ادامه داشت... من خیلی این فرد رو میپرستیدم. همیشه دوست داشتم یه روز بشه که بیشتر باهاش آشنا بشم. شاید اون همون نیمه گمشده من باشه!
ممنونم از خدا بابت اون روزی که چهره ی واقعی اش رو دیدم. باورم نمیشد یه روز بتونم اژدهای درون کسی رو
چند وقت پیش بود که دوران سختی رو در پی داشتم. روزایی که با گریه، ناراحتی و آه کشیدن همراه بود. راستش گاهی دلم برای اون روزا تنگ میشه....روزایی که هم پای سه تارم گریه میکردم، دراز میکشیدم و سقف اتاقم رو نگاه میکردم، به کارام فکر میکردم؛ به نبایدهای خودم که انجامشون داده بودم، به آدمایی که باید از زندگیم بیرون میکردم...
اون موقع ها همش دوست داشتم
به دلایلی خود آدما ممکنه متوجه نباشن که اختلافشون با دیگران سر مسایل بی اهمیت هست؛ مسایلی که روز اول اینقدر مهم نبوده ولی اینقدر روش حساس شدند و صحبت کردن در مورد اختلافشون رو دست کم گرفتند که تبدیل شده به یه کینه ی ریشه دار! که حل کردنش هم روز به روز سختر میشه....!
گاهی میشه که اختلاف بین آدم بزرگا زیاد میشه؛ طوریکه میشه که ادامه ی روابط
علیرغم برخی از افراد که توی دوستی هاشون ته نامردی هستن، عده ی نادری هم پیدا میشن که توی دوستی سنگ تموم میذارن.
وقتی یکی از همین دوست خوبا از من خواست ازش انتقاد
اسم این مطلب رو گذاشتم " تکه های کوچک" از این جهت که بقیه میگن اهمیتی نداره و نباید بهش فکر کرد. ولی به نظر من اهمیت داره.
مثلا وقتی یه دوستت بعد از مدتها رابطه ی خوب و صمیمی، دیگه تحویلت نمیگیره. و بعدش سوال چرا تمام ذهنت رو
هیزم شکنی صبح زود از خواب بیدار شد و دید تبرش ناپدید شده است. شک کرد که همسایه اش آن را دزدیده است. برای همین تمام روز او را زیر نظر گرفت. هیزم شکن متوجه شد همسایه اش در دزدی مهارت دارد. مثل یک دزد راه میرود. مثل دزدی که میخواهد چیزی را پنهان کند. پچ پچ میکند. شکش چنان به یقین تبدیل شد که تصمیم گرفت به خانه برگردد، لباسش را عوض کند و نزد قاضی برود و از دست همسایه اش شکایت کند. اما همین که وارد خانه شد،
